ਗ਼ਜ਼ਲ / ਅਸ਼ਵਨੀ ਜੇਤਲੀ .
ਰੋਜ਼ ਸੁਬਹ ਮਨ ਸ਼ਾਇਰ ਇੰਜ ਜਗਾ ਦਿੰਦਾ ਏ
ਹੱਥ ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਕਾਗਜ਼ ਕਲਮ ਫੜਾ ਦਿੰਦਾ ਏ
ਜ਼ਿਹਨ 'ਚ ਖਿਲਰੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਤਰਤੀਬ ਹੈ ਦਿੰਦਾ
ਸ਼ੇਅਰਾਂ ਵਿਚ ਫਿਰ ਜੜਦਾ, ਗ਼ਜ਼ਲ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਏ
ਹੀਰ ਦੀ ਖਾਤਰ ਛੱਡ ਹਜ਼ਾਰਾ, ਝੰਗ ਜਾਵੇ ਜੱਟ ਰਾਂਝਾ
ਇਸ਼ਕੇ ਫਾਥਾ ਪਾਲੀ ਬਣਕੇ ਮੱਝਾਂ ਫੇਰ ਚਰਾ ਦਿੰਦਾ ਏ
ਰੱਬ ਨੂੰ ਯੱਭ ਹੀ ਆਖੇ ਬੰਦਾ, ਆਖੇ ਵਕਤ ਵੀ ਮੇਰਾ
ਸੂਈ ਸਮੇਂ ਦੀ ਰੱਬ ਚੁਭੋੰਦਾ, ਪੁੱਠੀ ਜਦੋਂ ਘੁਮਾ ਦਿੰਦਾ ਏ
ਡੋਬੇ ਸੋਚ ਸਵਾਰਥ ਦੀ, ਜਦ ਵੀ ਡੋਬੇ, ਬੰਦੇ ਨੂੰ
ਪਰਉਪਕਾਰ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ, ਐਪਰ ਪਾਰ ਲੰਘਾ ਦਿੰਦਾ ਏ
ਦੂਰ ਸਹੀ, ਇਕ ਕਿਰਨ ਆਸ ਦੀ, ਦਿਸ ਜਾਵੇ ਤਾਂ
ਮੰਜ਼ਿਲ ਦਾ ਮਤਵਾਲਾ ਫਿਰ ਨ੍ਹੇਰੇ ਚੀਰ ਵਿਖਾ ਦਿੰਦਾ ਏ