ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਲ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਕੱਲੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਸਾਨੂੰ ਘੇਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਮੁਸ਼ਕਲ ਹਾਲਾਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਸਾਡਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਅਜਿਹੇ ਸਮੇਂ, ਲੋਕ ਅਕਸਰ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਜੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਝਾਤੀ ਮਾਰੀਏ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗੇਗਾ ਕਿ ਅਸਲ ਤਾਕਤ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਹੈ, ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ।

ਇਕੱਲਤਾ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇੱਕ ਮੌਕਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਤਾਕਤ ਨੂੰ ਪਛਾਣਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਜਿਸ ਪਲ ਅਸੀਂ ਇਹ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ "ਮੈਂ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਕਾਫ਼ੀ ਹਾਂ," ਸਾਡੀ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਤਾਕਤ, ਸਾਡੇ ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਕੰਮ ਬਦਲਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਕਿਸੇ ਵੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਹਥਿਆਰ ਆਤਮ-ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਹਾਰੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ ਚੱਲ ਸਕਦੇ, ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਕਦਮ ਕਦੇ ਵੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੇ। ਪਰ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਇਹ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਲੋੜੀਂਦੀ ਤਾਕਤ, ਬੁੱਧੀ ਅਤੇ ਊਰਜਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਰਸਤਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਆਸਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

- ਲਲਿਤ ਬੇਰੀ